Vrau vëllain e ia dogji kufomën, i shpëton burgimit të përjetshëm – dënimi i ulet në...

Dënimi me burgim të përjetshëm, Gani Kriezit që e vrau vëllain e ia dogji kufomën, i është ulur në 35 vjet.

Kështu vendosi Gjykat Supreme, për të akuzuarin që krimin e kreu në shkurt të 2020-tës, në fshatin Bërnjak të Rahovecit, raporton Betimi për Drejtësi.

Fillimisht, Gjykata Themelore në Gjakovë më 8 shkurt 2023 e kishte dënuar me burgim të përjetshëm Kriezin. Këtë vendim e kishte vërtetuar edhe Gjykata e Apelit. Kurse, edhe Gjykata Supreme më 19 tetor 2023 kishte refuzuar si të pabazuar ankesën e mbrojtësit të të akuzuarit kundër aktgjykimit të Gjykatës Themelore dhe atij të Apelit, duke lënë në fuqi dënimin me burgim të përjetshëm.

Por, i akuzuari ka shfrytëzuar të drejtën e kërkesës për mbrojtje të ligjshmërisë ndaj vendimit të Supremes, pasi nuk ka qenë i kënaqur me vendimin e shpallur ndaj tij.

Në vendimin e Supremes, thuhet se kërkesa për mbrojtjen e ligjshmërisë, është e pjesërisht e bazuar, ku theksohet se burgimi i përjetshëm shqiptohet kur vepra kryhet në rrethana shumë të rënda.
Në rastin konkret, sipas vlerësimit të Gjykatës Supreme, rrethanat duhet të jenë edhe më të rënda, më rënduese- “veçanërisht të rënda” për të veçuar rastin nga të tjerët me të njëjtin kualifikim ligjor dhe për të arsyetuar shqiptimin e dënimit më të rëndë.

“Ardhja e të dënuarit në shtëpinë e viktimës dhe fjalosja e tij paraprake me të si dhe fakti se e privon nga jeta anëtarin e familjes (vëllain e tij) dhe pastaj mundohet t’i fsheh gjurmët duke e djegur kufomën, veprimi i papritur i shtënies nga revolja në tani të ndjerin në momentin kur ai këtë nuk e ka pritur, kur ka qenë duke fol në telefon dhe i shtirë në divan, tregon se vepra është kryer ndaj anëtarit të familjes, që dallon nga vepra penale e vrasjes nga neni 172 të KPK-së, gjegjësisht është një vrasje e cilësuar”, thuhet në vendimin e Supremes.

Gjithnjë sipas Supremes, në këtë rast pasoja e shkaktuar është vdekja e njeriut, andaj, është pasojë e rëndë. Mirëpo, nuk mund të aprovohet konstatimi i gjykatës së shkallës së parë se shkalla e dëmit të shkaktuar ka pasoja të rënda për familjen dhe e arsyeton dënimin e shqiptuar.

“Shkaktimi i vdekjes së anëtarit të familjes, në këtë rast me veprën penale vrasje e rëndë nga neni 173, par.1, pika 1.3. të KPRK nuk mund të cilësohet si “pasojë shumë e rëndë” në kuptim të nenit 41 të KPRK sepse fjala “shumë” nënkupton një të keqe edhe më të madhe. Edhe pse ligji nuk e përkufizon kuptimin e fjalës “shumë të rëndë” praktika gjyqësore ka treguar se me këtë duhet të kuptohet se, për shembull, ekziston kombinimi i elementeve cilësuese të veprës penale të vrasjes së rëndë, siç mund të jetë vrasja e nënës në mënyrë mizore dhe rrezikimi i jetës ose edhe privimi nga jeta edhe të foshnjës së saj, torturimi i gjatë dhe tepër i rëndë i viktimës dhe shkaktimi i vdekjes në dhimbje të padurueshme, që tejkalon dhimbjet që zakonisht e përcjellin vdekjen, varrimi ose djegia e personit të gjallë dhe situata të ngjashme”, shpjegohet tutje në vendim.

Në arsyetimin e vendimit të Gjykatës Supreme, thuhet se Themelorja në matjen e dënimit nuk kishte gjetur rrethana lehtësuese, por rrethana rënduese faktin se veprën penale i akuzuari e kishte kryer me formën më të rëndë të fajit, me dashje direkte dhe atë me shkallë të lartë të dashjes dhe me paramendim dhe vendosmëri.

Themelorja kishte vlerësuar motivin e ultë se i akuzuari për shkak të problemeve pronësore shtie në viktimën, në shtëpi të tij dhe pastaj në mbrëmje për të fshehur gjurmët e djeg trupin e të ndjerit. Po ashtu, thuhet se shkalla e parë mori për bazë edhe moshën e viktimës (person relativisht i vjetër), shkallën e lartë të dëmit të shkaktuar familjes dhe se i njëjti ishte i dënuari edhe për një vrasje me dënim me burgim të përjetshëm nga ana e Gjykatës Penale e Kasacionit në L.,Z.

“Edhe pse gjykata e shkallës së parë rrethanat e cekura më lartë, shprehimisht nuk i ka cilësuar si rrethana veçanërisht rënduese por vetëm i ka vlerësuar, ato nuk kanë mundur të kenë ndikim aq të theksuar në shqiptimin e dënimit me burgim të përjetshëm, sepse fakti se viktima dhe i dënuari kanë pasur probleme pronësore apo “motivi” sikur i referohet gjykata e shkallës së parë nuk mund të jetë rrethanë rënduese, por eventualisht, element cilësues i veprës penale”, ka vlerësuar Supremja.

Nga këto arsye, Gjykata Supreme ka gjetur se në rastin konkret nuk janë plotësuar kushtet për shqiptimin e dënimit me burgim të përjetshëm, andaj Krieziut i shqiptoi dënim më 35 vjet burgim.