Më 15 gusht 2025, në Anchorage të Alaskës, presidenti amerikan Donald Trump dhe presidenti rus Vladimir Putin zhvilluan një takim të shumëpritur. Ky ishte kontakti i parë i drejtpërdrejtë në nivel të tillë mes dy liderëve që prej shpërthimit të luftës në Ukrainë më 2022. Shumë prisnin një hap drejt armëpushimit ose të paktën një sinjal për ulje tensionesh.
Por samiti përfundoi pa marrëveshje. Trump deklaroi se “Ukraina duhet të bëjë një marrëveshje”, duke e parë kompromisin territorial dhe garancitë e sigurisë si rrugë për paqe. Kjo qasje u interpretua si një lëshim ndaj Moskës dhe u prit me shqetësim në Evropë.
Qeveria gjermane: kujdes dhe solidaritet me Ukrainën
Në Gjermani, kancelari federal Friedrich Merz (CDU) reagoi duke thirrur një mbledhje urgjente të kabinetit. Ai theksoi se Berlini do të mbetet i palëkundur në mbështetje të Ukrainës dhe paralajmëroi se “asnjë marrëveshje për Ukrainën nuk mund të arrihet pa Ukrainën”. Për Merz, fakti që Kievi nuk ishte pjesë e bisedimeve ishte sinjal i gabuar dhe i rrezikshëm.
Kritikat e ashpra të opozitës dhe ekspertëve
Deputetë të shumtë nga CDU/CSU e quajtën takimin një dështim. Roderich Kiesewetter e përshkroi si “të premten e zezë” për Evropën, duke theksuar se Putini fitoi prestigj ndërkombëtar pa bërë asnjë lëshim. Norbert Röttgen paralajmëroi se Trump e ngriti Putinin në një nivel diplomatik të paparë më parë, duke u larguar nga kërcënimet për sanksione të reja.
Ish-diplomati Wolfgang Ischinger ishte edhe më i prerë: “Asnjë përfitim për Ukrainën, asgjë për Evropën – rezultati i qartë është 1 me 0 për Putinin.”
Nga të Gjelbërit, deputetja Sara Nanni paralajmëroi se Trump dërgoi sinjal të rrezikshëm: “Putini doli fitues i qartë, ndërsa Trump nuk bëri asnjë përpjekje për paqen e Evropës.”
Nga FDP, Marie-Agnes Strack-Zimmermann tha se takimi ishte një “dhuratë për Putinin”, pasi i dha imazh ndërkombëtar të respektuar pa asnjë rezultat konkret.
Edhe nga e majta pati kritika, por me theks tjetër. Jan van Aken (Die Linke) argumentoi se Evropa duhet të mësojë të mos mbështetet tek SHBA dhe të marrë vetë përgjegjësinë për paqen.
Analizat: Putin fiton kohë dhe hapësirë
Ekspertët gjermanë në marrëdhënie ndërkombëtare paralajmëruan për efektet e samitit. Gazetarja Sabine Adler nënvizoi se, ndonëse nuk pati marrëveshje formale, Putini fitoi kohë dhe një përfitim simbolik të rëndësishëm: ai nuk shihet më si agresor i izoluar, por si partner në tryezë me SHBA-në.
Sipas Josef Braml, ky është hap i qartë i Rusisë për t’u shkëputur nga izolimi ndërkombëtar. “Trump jo vetëm që e njohu rolin e Putinit, por edhe përforcoi narrativën ruse se Ukraina ndan përgjegjësi për konfliktin,” tha ai.
Pasojat për Evropën
Reagimet në Evropë ishin po aq të ftohta sa në Berlin. Polonia dhe vendet baltike e quajtën samitin “alarm të kuq”, duke kërkuar më shumë solidaritet brenda NATO-s. Për Ukrainën, reagimi i presidentit Zelenskyy ishte i ashpër: “Asnjë vend nuk ka të drejtë të negociojë për Ukrainën pa Ukrainën.”
Në këtë kontekst, shumë analistë shohin rritjen e presionit mbi Evropën për të marrë një rol më të pavarur. Diskutimi për “pavarësi strategjike” po fiton terren, megjithëse rruga drejt saj duket e vështirë.
Përfundim: një samit i humbur për Perëndimin
Takimi Trump–Putin në Alaska nuk solli armëpushim dhe nuk zbuti krizën. Përkundrazi, e forcoi perceptimin se Rusia fitoi simbolikisht, ndërsa Ukraina mbeti jashtë.
Në Gjermani, konsensusi është i qartë: ky ishte një samit i humbur për Perëndimin dhe një fitore e vogël, por e rëndësishme, për Putinin. Debati tani përqendrohet te pyetja thelbësore: a do të vazhdojë Evropa të presë nga SHBA për udhëheqje, apo do të marrë në duart e saj fatin e sigurisë evropiane? Përgjigja mbetet e paqartë, por nevoja për një rol më të fortë evropian është më e qartë se kurrë.