Mediumi zviceran: Hajdari dhe Avdullahu e bëjnë Kosovën të ëndërrojë Kampionatin Botëror

Dy yjet në ngritje të Zvicrës, Leon Avdullahu dhe Albian Hajdari, gjatë verës zgjodhën që të vazhdojnë karrierën në Bundesligë dhe me ekipin kombëtar të Kosovës. 

Mediumi zviceran “Blick” takohet me dy lojtarë në Hoffenheim për një intervistë të përbashkët e të gjatë. 

“Në Superligën Zvicerane sezonin e kaluar, Leon Avdullahu (21) dhe Albian Hajdari (22) ende garonin kundër njëri-tjetrit në garën për titull, të dy lojtarë kyç të padiskutueshëm për klubet e tyre përkatëse.

Në verë, dy yjet në ngritje u transferuan në të njëjtin klub të Bundesligës. Pas fitores 3:1 kundër Leipzig, në të cilën Hajdari shënoi golin e tij të parë në Bundesligë për ta barazuar rezultatin 1:1, ndërsa Hoffenheim renditet në vendin e pestë.

Megjithatë, të dy jo vetëm që i kanë kthyer shpinën Superligës, por edhe Zvicrës, duke zgjedhur të ndryshojnë ekipin kombëtar. Tani duke luajtur për Kosovën, dy lojtarët zviceranë po frymëzojnë një komb të tërë të ëndërrojë Kampionatin Botëror.

Para pushimit vendimtar ndërkombëtar, ata takohen në kampusin modern të TSG Hoffenheim”, shkruan media zvicerane.

A e menduat ndonjëherë atëherë se një ditë do të luanit së bashku në Bundesligë?

Avdullahu: Jo, kurrë.

Hajdari: Herën e parë që ëndërrova ishte këtë pranverë. Kur dëgjova se Leoni po transferohej në Hoffenheim, i thashë këshilltarit tonë Sascha Fischer: "Dua të shkoj edhe unë atje!".

Tani është rregulluar. Por jetoni rreth 30 minuta larg njëri-tjetrit. Pse?

Hajdari: Unë dhe e dashura ime jetojmë jo shumë larg qendrës stërvitore. Bëra të njëjtën gjë në Lugano. Më pëlqen kur është qetësi. Kur mund të dal për shëtitje në natyrë.

Pak distancë është e mirë dhe tani e shoh edhe Leonin me ekipin kombëtar. E vetmja gjë që mungon është një pushim së bashku.

Avdullahu: (qesh) Më pëlqen kur ka pak zhurmë përreth meje. Kjo është arsyeja pse zgjodha një apartament në Heidelberg - është shumë qetësi aty ku jeton Albi.

Ju të dy u bëtë titullarë të rregullt menjëherë në Hoffenheim. Si e menaxhuat kaq mirë kalimin nga Superliga në Bundesligë?

Avdullahu: Kur ndihem rehat, automatikisht luaj më mirë. Kështu që ishte e rëndësishme për mua të përfundoja të gjithë parasezonin në Hoffenheim, për të njohur klubin e ri, njerëzit dhe shokët e mi të ekipit.

Hajdari: Vështirë se luajta fare për Luganon gjatë gjithë verës, kështu që u përgatita psikikisht dhe fizikisht për nivelin më të lartë sa më mirë që munda. Bëra seanca stërvitore shtesë në kohën time të lirë dhe ndonjëherë vrapoja derisa pothuajse vjellja.

A kishte ndonjë gjë që ju habiti në Hoffenheim?

Avdullahu: Po! Të shkosh në palestër çdo ditë, për shembull, është e detyrueshme. Nuk isha mësuar me këtë. Nuk më pëlqen veçanërisht ta bëj, por është e rëndësishme dhe e drejtë, i shoh rezultatet tek vetja.

Si është jashtë fushës?

Avdullahu: Gjëja e mirë është se mund të flasim intensivisht për futbollin. Por gjithashtu mund të shkëputemi shpejt dhe të flasim për diçka tjetër. Kjo është e rëndësishme.

Hajdari: Kemi një marrëdhënie kaq të ngushtë, mund ti tregojmë njëri-tjetrit çdo gjë. Festojmë së bashku, kritikojmë njëri-tjetrin dhe e ndërtojmë njëri-tjetrin.

Vendi i gjashtë pas nëntë ndeshjesh - një fillim i suksesshëm i sezonit, apo jo?

Avdullahu: Patjetër! Përveç ndeshjes në shtëpi kundër Kolnit.

Hajdari: Po, patëm kaq shumë raste kundër Kolnit. Duhet të kishim marrë të paktën një pikë.
Ju të dy keni bërë emër për veten tuaj jo vetëm në nivel klubesh, por edhe për Kosovën në kualifikueset e

Kampionatin Botëror: Leon Avdullahu, ju debutuat kundër Zvicrës në ish-shtëpinë tuaj, Joggeli. Si ishte kjo për ty?

Avdullahu: Ishte shumë presion, por presion pozitiv. Me rezultatin përfundimtar 0:4, dua që ta harroj këtë ndeshje sa më shpejt të jetë e mundur. E kisha imagjinuar krejtësisht ndryshe. Edhe nëse, duke parë prapa, mënyra se si humbëm mund të kishte qenë edhe e mirë për ne.

Dhe ju, Albian Hajdari, ishe ulur në tribuna duke menduar: Kjo mbrojtje e Kosovës është aq e dobët, sa kam një vend titullar?

Hajdari: Doja ti shihja dy kombet e mia duke luajtur në stadium dhe të brohorisja Leonin në debutimin e tij. Vetëm më pas fillova të mendoja për këtë. E dija që kombëtarja zvicerane nuk do ta ndryshonte shumë skuadrën në të ardhmen në këtë formë - dhe pashë më shumë mundësi me Kosovën.

Të dy luajtët për ekipet kombëtare zvicerane, por zgjodhët Kosovën në verë. Reagimi i publikut ishte i madh. Si e përballuat këtë?

Avdullahu: U përpoqa ta bllokoja të gjithë këtë dhe të përqendrohesha në vendimin që doja vërtet të merrja. Kam një lidhje të ngushtë me të dy vendet. E dëgjova zemrën time – dhe ajo e tha Kosovën.

Hajdari: I vetmi mendim që kishte rëndësi për mua ishte ai i rrethit tim më të ngushtë. E diskutova me ta. Ishte e qartë se do të kishte tituj dhe diskutime – pozitive dhe negative – pavarësisht vendimit tim.

Kuptimi i tyre intuitiv brenda dhe jashtë fushës e ka sjellë Kosovën më afër kualifikimit në Kampionatin Botëror se kurrë më parë.

Hajdari: Statusi legjendar mund të vijë shpejt, apo jo? (qesh) Jo, ende nuk kemi fituar asgjë, dhe kjo nuk varet vetëm nga ne të dy, por nga i gjithë ekipi. Diçka po zhvillohet në Kosovë, mund ta ndjeni.

Avdullahu: Sigurisht, po mendojmë për këtë, duke llogaritur se çfarë duhet të ndodhë. Pritjet dhe euforia në vend janë të jashtëzakonshme. Edhe përfundimi në vend të dytë dytë në grup dhe kalimi në play-off do të ishte një arritje e konsiderueshme.

Dhe si ju duket një përballje finale për biletën në Kampionatin Botëror kundër Zvicrës, në Prishtinë?

Hajdari: Para së gjithash, kemi ndeshjen tonë kundër Sllovenisë, e cila është shumë e rëndësishme për vendin e dytë. Pastaj Zvicra do të duhet të humbasë pikë që kjo të ndodhë.

Shumë variante. Sidoqoftë, do të jetë një ndeshje e veçantë në shtëpi për ne kundër Zvicrës.