Vuçiq në sjelljen e tij shpesh i ngjan një lobisti, sidomos kur bëhet fjalë për Kosovën

Në një vend ku presidenti shpesh vepron si lobues në vend të përfaqësuesit të të gjithë qytetarëve, në vend të demokracisë kemi elemente të një monarkie absolutiste dhe pasojat për shoqërinë janë dramatike, sipas bashkëbiseduesve N1.

Megjithatë, nënshkrimi i Vuçiqit nuk është në asnjë nga projektet dhe politikat e avokuara, pavarësisht pozicionit – nëse ai ishte zëvendëskryeministër i parë, kryeministër apo president.

Në parim, lobimi përfaqëson më së shumti ndikim në pushtetin legjislativ, për të marrë vendime të caktuara në interes të ndonjë grupi. Më shpesh ka të bëjë me ligjin dhe mund të merret edhe me projekte të ndryshme specifike. Shembuj të mirë për lobim janë temat “e mëdha”, si lufta kundër ndryshimeve klimatike apo politika e jashtme e një vendi, si p.sh. marrëdhëniet mes Kosovës dhe Serbisë, integrimi evropian.

Presidenti i Serbisë në sjelljen e tij shpesh i ngjan një lobisti, edhe pse nuk është. Temat janë të ndryshme dhe, si rregull, shkojnë përtej kompetencave të funksionit.

Beogradi në Ujë, rrënimi i Shtabit të Përgjithshëm, Marrëveshja e Brukselit, Marrëveshja e Ohrit, Expo, ndërtimi i stadiumit kombëtar dhe tre stadiumeve të tjera në Serbi, nënshkrimi i një memorandumi me BE-në për bashkëpunim në fushën e lëndëve të para kritike, dhe së fundmi avokimi gjithnjë e më i zjarrtë i hapjes së minierave të litiumit, pa një studim mjedisor dhe të projektit të minierës. Për më tepër, presidenti mohoi vazhdimisht ndikimet e shkaktuara nga ndryshimet klimatike dhe justifikoi ndotjen në mënyra të ndryshme.