Scholes thotë se lojtari i Unitedit i afrohet më së shumti Zidanes

Legjenda e Manchester United, Paul Scholes, nuk hezitoi kur emërtoi lojtarin modern të futbollit që është më i ngjashëm me Zinedine Zidane.

Scholes luajti në të njëjtin periudhë si Zidane, me pensionimin e tij të parë të njoftuar pesë vjet pas largimit të Zidane nga futbolli profesional në vitin 2006.

Zidane njëherë e ka përshkruar Scholes si kundërshtarin më të vështirë të tij, me francezin që u përball me rivalin e tij të mesfushës në ndeshjet e Ligës së Kampionëve.

Ata janë të njohur si dy nga mesfushorët më të mëdhenj të brezit të tyre, dhe të dy kanë qenë golashënues të shquar gjatë karrierave të tyre.

Përvojat e Scholes, të cilat përfshijnë 13 tituj të Premier League dhe dy kupa të Ligës së Kampionëve, ndoshta e bëjnë atë personin ideal për të gjykuar se cili mesfushor nga periudha aktuale është më i ngjashëm me Zidane.

Ikona franceze, e cila fitoi Topin e Artë në vitin 1998, ishte e njohur si një krijues loje që kontrollonte ndeshjet në mesfushë dhe gjithashtu shënonte gola të rregullt.

Goli i tij më i famshëm ishte në finalen e Ligës së Kampionëve 2002, një volej me këmbën e tij më të dobët nga 18 metra në fitoren 2-1 të Real Madridit ndaj Bayer Leverkusen.

Duke folur për The Guardian në gusht të vitit 2024, Scholes emërtoi talentin e Manchester United, Kobbie Mainoo, si lojtarin që ai beson se është më i ngjashëm me Zidane në ditët e sotme.

Mainoo ka bërë emër duke luajtur kryesisht në rolin e mesfushorit mbrojtës për United, edhe pse fillimisht ka nisur si sulmues në ekipin e rinjve, ashtu si Scholes vetë.

20-vjeçari u luajt për pak kohë në këtë rol nga Amorim në një humbje 2-0 në shtëpi ndaj Crystal Palace, por eksperimentimi u ndërpre pasi ai pësoi një lëndim në ndeshjen tjetër kundër Leicester.

Por është në mesfushë ku Scholes beson se e ardhmja e tij është. Ai tha: “Ai është gjëja më e afërt që kam parë me Zidane, në marrjen e topit, në pranimin e topit, në kalimin e lojtarëve.”

“Kam dëgjuar që një djalë i ri po e mbante vetën kundër Casemiros në stërvitje, ndonjëherë më mirë se ai. Por duhet të dalësh dhe ta bësh.”

“Për herë të parë që e pashë, e mbaj mend qetësinë e tij. Mënyra se si pranoi topin me besim; thjesht nuk mund të besoja se një lojtar kaq i ri mund ta bënte këtë.”

“Ajo qetësi nuk më erdhi aq shpejt sa i erdhi Kobbie,” vazhdoi ai. “Do ta thosha se erdhi pesë ose gjashtë vjet pas fillimit të karrierës time. Kjo është arsyeja pse më befason.”

“Është kaq i relaksuar, loja është kaq e lehtë për të. Është pothuajse si poezi në lëvizje”.