Ky është njeriu që tregon për Dragan Stojkoviqin se kush e përkrahte në Prishtinë! Bëri përkthyesin e tij në Tiranë!

- Bota Sot

Ky është njeriu që tregon për Dragan Stojkoviqin se kush e përkrahte në Prishtinë! Bëri përkthyesin e tij në Tiranë!

Dragan Stojkoviq (Piksi) u prit në Tiranë para ndeshjes mes Shqipërisë dhe Serbisë (e shtunë, ora 20:45).

Një numër i madh gazetarësh vendas e pritën në konferencën për shtyp, ndërsa trajneri i përfaqësueses sonë iu përgjigj me respekt, madje foli në gjuhën shqipe dhe iu uroi festën e Bajramit të pranishmëve.

Mes gjithë asaj turme, u veçua një njeri nga kohët e ish Jugosllavisë, nga koha kur Stojkoviq kishte shërbyer në ushtri, në Prishtinë.

Kanë kaluar plot 41 vite që atëherë dhe fati bëri që të takohej sërish me Pleurat Himaduna, përkthyesin e konferencës për shtyp të “Piksi”, një ditë para ndeshjes që do të luhet në “Air Albania”.

Përpara se të ulej përballë gazetarëve, “Piksi” u përqafua përzemërsisht me Pleuratin, i befasuar që përkrah tij gjendej pikërisht njeriu me të cilin kishte kryer ushtrinë katër dekada më parë. Kjo u bë edhe arsyeja për të sjellë këtë rrëfim të veçantë për shqiptarët.

Në vitin 1984, Stojkoviq kishte shkuar në Prishtinë si futbollist, sapo kishte fituar medaljen e bronztë olimpike në Lojërat e Los Angelos, ndërsa Himaduna punonte si producent televiziv në “TV Prishtina”.

Siç tregon ai, trajneri aktual i Serbisë ishte shumë i dashur në Prishtinë, madje kishte disa privilegje nga komandantët e rreptë të kohës.

“U përshëndetëm ngrohtësisht. ‘Piksi’ ishte në ushtri në Prishtinë bashkë me këngëtarin Alen Sllavica.

Rrinim shpesh bashkë. Kalonim kohë cilësore me të dhe me prindërit e ‘Piksi’. Ishte krejt logjike që, pas kaq vitesh, të përqafoheshim sërish me dashamirësi”, – e nisi rrëfimin Pleurati.

“E kujtoj gjithçka, kështu është jeta. Erdhi atëherë si i ri dhe shumë i sjellshëm, prindërit e tij gjithashtu njerëz të mirë. Nuk ishte i habitur që mori thirrje për në ushtri, ashtu ishte koha, ishte normale. Në Prishtinë kishte mbështetje nga eprorët dhe njerëzit që drejtonin gjithçka, prandaj edhe u vendos të qëndronte atje.

Qëndruam bashkë për një vit. Rrinim shpesh bashkë, sa herë që na e lejonin angazhimet. Mund të ecte lirshëm nëpër Prishtinë, jo shumë, se kishte disiplinë, por ishte shumë i edukuar.

Në Shqipëri dinë kaq shumë për sportin tonë sa jam habitur; për futbollin, basketbollin, tenisin e sporte të tjera. Është shumë interesante sa të informuar janë.

Nuk dihet ende si është puna me biletat. Të gjithë ankohen për bileta. Atmosfera është fantastike”.



Lexoni të gjitha në Bota Sot