Atdhedashuria dhe kontributi i familjes Bejta nga Prapashtica e Prishtinës për një shekull!

Familja e Mehmet dhe Fahrije Bejtës nga Prapashtica është njëra ndër familjet që lanë gjurmë të pashlyeshme në historinë e rezistencës dhe humanizmit para dhe gjatë okupimit të Kosovës. Sakrifica e tyre, e mbështetur në traditën e dhimbshme, por krenare të familjes Bejta, u bë shembull i gjallë i dashurisë për atdhe dhe liri.

Historia e familjes Bejta:

Në janarin e vitit 1921, familja Bejta përjetoi një masakër të rëndë, kur 47 anëtarë të familjes u vranë nga forcat serbe. I vetmi i mbijetuar ishte Syla Bejta, babai i Mehmetit, i cili atëherë ishte vetëm një fëmijë. Ai u rrit jo në shtëpinë e tij, por tek halla e tij, deri sa familjes iu kthyen pronat dhe shtëpia e djegur u rindërtua.

Kjo ngjarje mbeti plagë e pa shëruar, por gjithashtu edhe burim force për gjeneratat që pasuan.

Kontributi i Mehmet Bejtës:

Nëse dëshiron, mund ta vazhdojmë duke shkruar kontributin e Mehmet Bejtës dhe familjes së tij gjatë okupimit, duke e lidhur direkt me historinë e ambulancës dhe sakrificën e tyre gjatë rezistencës.

Në vitin 1993, Veç kishte filluar organizimi i shëndetësisë paralele në Kosovë, gjegjësisht organizimi paralel i shëndetësisë për Komunën e Prishtinës! Ishin hartuar plane për hapjen e shumë ambulancave paralele për ta mbuluar dhe ruajtur shëndetin në Kosovë.

Në një takim të organizuar me bashkëfshatarët e Prapashticës, udhëhequr nga Dr. Bajram Tahiri dhe unë, Dr. Salih Sefa, zyrtar i kohës në organizimin e shëndetësisë paralele dhe ish-i burgosur politik, kishim planifikuar hapjen e një ambulance në Prapashticë.

Fillimisht ishte paraparë që ambulanca të funksiononte në shkollën e fshatit, por mungesa e hapësirës dhe shkaqe të tjera e bënë këtë të pamundur. Në atë takim, ku ishin edhe shumë bashkëfshatarë të tjerë, duke vërejtur se po rrezikohej hapja e ambulancës, Mehmet Bejta vullnetarisht u deklarua: “Unë e lëshoj katin e parë të shtëpisë sime për ambulancë.”

Vendimi i Mehmetit nuk ishte aq i lehtë, kur dihej se çfarë pasoja mund ta prisnin. Edhe atëherë, edhe tani, unë, Salih Sefa, mburrem me atdhedashurinë, guximin dhe vendosmërinë e bashkëfshatarit tim, Mehmet Bejta. Kështu, shtëpia e tij u shndërrua në ambulancën e Prapashticës, ose më mirë e saktë, ambulancën e Malësisë së Gallapit, e cila funksionoi si pjesë e institucioneve paralele në Kosovë, duke ofruar mijëra shërbime dhe kujdes shëndetësor për popullatën e kësaj ane deri në prill të vitit 1999.

Në këtë ambulancë shërbente edhe njëra nga vajzat e Mehmetit, Hanife Bejta, e diplomuar në mjekësi. Ajo ofronte kujdes shëndetësor për pacientët jo vetëm brenda shtëpisë së saj, por edhe shërbime shtëpiake për pacientët në Malësinë e kësaj ane, deri atëherë kur Hanifja kaloi në radhët e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës (UÇK), duke ndihmuar si ushtarët e UÇK-së, ashtu edhe popullsinë civile.

Roli i Fahrije Bejtës, bashkëshortes së Mehmetit, ishte po ashtu i jashtëzakonshëm. Ajo ishte krah për krah me bashkëshortin në çdo hap. Ndihmonte dhe furnizonte ekipin mjekësor dhe shpesh edhe pacientët me ushqime, të gatuara dhe përgatitura nga duart e saja, por edhe me gjëra të tjera të nevojshme e të domosdoshme. Njëkohësisht, Fahrije vëzhgonte rrugën kryesore që kalon nga Prapashtica për në Serbi, rrugë kjo që kalonte pranë shtëpisë së tyre. Nëna Fahrije përcillte çdo lëvizje të policisë dhe ushtrisë serbe, duke vënë në rrezik jetën e saj dhe të familjes për sigurinë e të tjerëve. Me një fjalë, Fahrije Bejta ishte “Syri magjik” i të gjitha lëvizjeve që hynin nga Serbia në Kosovë.

Ambulanca e Prapashticës funksionoi deri në prillin e vitit 1999, kur forcat serbe dëbuan banorët dhe vendosën policinë dhe ushtrinë e tyre në fshat. Ata, duke ditur veprimtarinë atdhetare të familjes Bejta, e shihnin shtëpinë dhe familjen si pengesë. Gjatë një kontrolli, pasi nuk gjetën familjarët në shtëpi, shtëpia e familjes Bejta u dogj nga okupatori serb si akt hakmarrjeje ndaj qëndresës dhe sakrificës së tyre.

Trashëgimia dhe vazhdimësia:

Familja Bejta dha kontribut të madh edhe me fëmijët e saj. Dy djem të Mehmetit ishin pjesëtarë të UÇK-së, ndërsa Hanifja, njëra nga vajzat, ishte e angazhuar në shërbime mjekësore për ushtarët e UÇK-së dhe popullsinë civile.

Respekt i pakufi për të gjitha familjet tona atdhetare!
Respekt për Fahrije dhe Mehmet Bejta!