Janë katër ditë “ferri” për zikaltrit, Interi kthehet “në tokë”

Interi po kalon një periudhë të errët, ku zhgën jimet janë bërë të njëpasnjëshme si në kampionat ashtu edhe në Ligën e Kampionëve. Pas goditjes së rëndë të pësuar në derbi, skuadra zikaltër u ndal sërish, kësaj radhe në fushën e Atletiko Madridit, duke regjistruar humbjen e parë europiane të sezonit. Në Madrid u pa një Inter i gatshëm për të luftuar, i aftë të krijojë raste dhe të luajë me personalitet, por mungesa e cinizmit dhe gabimet e përsëritura rezultuan vendimtare.

Ashtu si kundër Milanit, ekipi prodhoi më shumë se kundërshtari, duke ndërtuar lojë dhe duke diktuar ritmin në disa momente. Megjithatë, asgjë prej tyre nuk u materializua në rezultat, ndërsa Atletiko shfrytëzoi çdo detaj dhe çdo dobësi të lënë hapur nga Interi. Goli i parë i spanjollëve ishte një fotokopje e atij të pësuar në derbi: një top i humbur në qendër nga Çalhano?lu dhe një kundërsulm i menjëhershëm që përfundoi në rrjetë.

Edhe goli i dytë, ai i Gimenez, erdhi pas një mungese të theksuar vëmendjeje në zonë, duke e lënë mbrojtësin uruguaian krejtësisht të lirë për të goditur me kokë. Në një garë si Champions League, ku çdo centimetër ka peshë, Interi e pagoi shtrenjtë sipërfaqësinë në momentet kyçe. Diego Simeone ndryshoi fytyrën e ndeshjes me zëvendësime të sakta që sollën energji të freskët, ndërsa Terziç u tregua më i ngurtë dhe më pak agresiv në bankinë. Mungonte guximi për të balancuar skuadrën në minutat vendimtare dhe për të shtuar peshë në mbrojtje kur rreziku u rrit.

Edhe mungesa e Dumfris ndikon dukshëm. Karlos Augusto vazhdoi të vuajë në krahun e djathtë, një rol që nuk i përshtatet, ndërsa futja në fushë e Luis Henrike la dyshime për shkak të situatës së fundit me të. Një zgjidhje më e qëndrueshme mund të kishte qenë hyrja e De Vrij-it, i cili do t’i shtonte centimetra dhe eksperiencë skuadrës në momentet vendimtare. Çështje më vete është Lautaro Martinez.