“Grenell cenon sigurinë kombëtare të SHBA”, media amerikane zbulon sherrin me Departamentin e Shtetit

I dërguari i presidentit Donald Trump për misione speciale, Richard Grenell, po shkakton tensione brenda Departamentit të Shtetit, ndërsa kritikët thonë se “puna e tij e pavarur” po dëmton negociatat diplomatike të SHBA-së dhe po kërcënon sigurinë kombëtare.

Polemika më e fundit përfshin një përpjekje të dështuar për të siguruar lirimin e amerikanëve të ndaluar padrejtësisht në Venezuelë, e cila dështoi sepse Grenell dhe Sekretari i Shtetit, Marco Rubio po negocionin marrëveshje të ndara, shkruan The New York Times.

Marrëveshja e Grenell thuhet se përfshinte një zgjatje të afatit për eksportimin e naftës nga Venezuela për Chevron, një opsion politik që Rubio e ka hedhur poshtë në të kaluarën, transmeton Telegrafi.

Episodi i raportuar po hedh dritë mbi mosfunksionimin brenda rrethit të ngushtë të Trump, që përkon me konfuzionin rreth ndalimit të dërgesave të armëve në Ukrainë nga Pentagoni dhe objektivave gjithnjë në ndryshim të tarifave.

“Thjesht thotë se administrata, një pjesë e saj, nuk e di se çfarë po bën tjetra, dhe kjo mund t’i vërë amerikanët në rrezik”, tha senatori Chris Van Hollen për The Hill për mosmarrëveshjet në Venezuelë.

Muajin e kaluar, Van Hollen iu bashkua një grupi prej 20 senatorësh dypartiakë, që i kërkonin Rubios të vazhdonte përpjekjet për të liruar të paktën tetë amerikanë të ndaluar padrejtësisht në Venezuelë.

Grenell është një personazh përçarës në botën e Trump. Ai lavdërohet nga mbështetësit për të qenë një nga mbrojtësit më të zjarrtë të presidentit dhe për gatishmërinë e tij për t’iu kundërvënë mendimit konvencional të politikës së jashtme.

Por kritikët e tij brenda administratës arritën ta përjashtonin nga pozicionet e nivelit të lartë që ai lakmonte më shumë, Sekretar i Shtetit dhe këshilltar i Sigurisë Kombëtare.

Trump e emëroi atë “të dërguar të misioneve speciale” me një mandat që shtrihej nga Venezuela në Korenë e Veriut. Ai i ka shtuar portofolit të tij postin si president i shtëpisë kulturore të Uashingtonit, Qendrës Kennedy, dhe u dërgua në Kaliforni për të mbikëqyrur reagimin federal ndaj zjarreve.

Por roli i tij në Venezuelë po amplifikon zërat e kritikëve që thonë se diplomacia e tij prapa skenave po dëmton interesat e SHBA-së. Ndërsa Grenell ka sjellë në shtëpi shtatë amerikanë të ndaluar padrejtësisht në Venezuelë, Rubio u detyrua në maj të refuzonte publikisht sugjerimin e Grenellit se Trump do të zgjaste një licencë për Chevron për të vepruar në Venezuelë si një shkëmbim për amerikanët.

Kur u pyet për raportimin e The New York Times dhe nga kush merr drejtimin Grenell, sekretarja e shtypit e Shtëpisë së Bardhë, Karoline Leavitt, i tha The Hill: “Nuk ka asnjë fraksion apo ndarje. Presidenti ka një ekip dhe të gjithë e dinë se ai është vendimmarrësi përfundimtar”.

Elliott Abrams, i cili shërbeu si përfaqësues special për Iranin dhe Venezuelën në mandatin e parë të Trump, tha se ka “sigurisht” tensione midis Grenellit dhe Sekretarit të Shtetit.

“Mendoj se kjo është ajo që ndodh kur Grenell bëhet i pavarur”, tha Abrams.

“Pra, mendoj se ajo që duhet të ndodhë këtu është t’i lihen punët e jashtme në duart e Departamentit të Shtetit, dhe në këtë rast, Rubios dhe [Zëvendës Sekretarit të Shtetit] Chris Landau dhe thjesht t’ia nxjerrim Grenellit nga duart”, shtoi ai.

Një burim pranë Trump World tha se “Ric Grenell është një njeri në kërkim të një pune”.

Dhe një burim tjetër i njohur me mënyrën e të menduarit të Shtëpisë së Bardhë e përshkroi Grenellin si “pak të palidhur”.

“Do ta përshkruaja Ricin si një lloj – ndoshta as pak – një top të lirshëm. Ai është i përfshirë në një milion gjëra. Ai vrapon përreth. Presidentit i pëlqen dhe është një gjë klasike, si p.sh., presidentit i pëlqen, këta djem ndihen të fuqizuar. Nuk ka kontrolle, as balanca”, shtoi burimi.

Emërimi i Grenellit si i dërguar special nuk kërkonte konfirmim të Senatit. New York Times raportoi në dhjetor se ndërsa Grenell po ndiqte Sekretarin e Shtetit ose një rol të inteligjencës së nivelit të lartë, seancat dëgjimore të konfirmimit do të kishin detyruar shqyrtimin e rolit të tij të komunikimit në emër të klientëve të huaj, duke përfshirë Hungarinë, Kongon, Kenian dhe Iranin.

Ndërsa të dërguarit specialë kërkojnë konfirmimin e Senatit nëse janë nën kompetencën e sekretarit të Shtetit, Komiteti i Senatit për Marrëdhëniet me Jashtë i kontrolluar nga republikanët u bashkua me pikëpamjen e Trump se pozicioni i të dërguarit special funksiononte nën kompetencën e presidentit dhe nuk kërkonte konfirmimin e senatit.

“Ric është një djalë i mirë, i afërt me presidentin, që bën një punë të mirë”, tha senatori James Risch, kryetar i Komitetit të Senatit për Marrëdhëniet me Jashtë, për The Hill kur u pyet për përpjekjet e Grenell dhe Rubio në Venezuelë.

“Ai ka një rol të veçantë, dhe është një rol unik. Dhe si i tillë, ata kanë mjaft liri në atë rol në përgjithësi, dhe unë e di që ai flet me ne gjatë gjithë kohës. Ai flet me Sekretarin e Shtetit gjatë gjithë kohës, kështu që kjo është e gjitha që kam për të thënë”, tha ai.

Të dërguarit e tjerë të posaçëm të Trump – përfshirë Steve Witkoff për Lindjen e Mesme dhe Rusinë, Keith Kellogg për Ukrainën dhe Massad Boulos për Afrikën – kanë vepruar gjithashtu pa konfirmim.

Michael Rubin, bashkëpunëtor i lartë me Institutin Amerikan të Ndërmarrjeve, një organizatë konservatore në Uashington, tha se Rubio duhet të ushtrojë më shumë autoritet për ta mbajtur Grenell në vijë.

“Të gjitha administratat vuajnë nga njerëz të ndryshëm që punojnë me qëllime të kundërta. Në administratën Trump, problemi përkeqësohet sepse Trump vepron në mënyrë të drejtpërdrejtë dhe drejton përmes postimeve në mediat sociale, dhe kështu vartësit i interpretojnë mandatet e tyre në mënyra të ndryshme”, tha Rubin.

“Në çdo administratë, puna e Sekretarit të Shtetit ose këshilltarit të sigurisë kombëtare është ta përmbajë këtë. Meqenëse tani është vetëm një person – Marco Rubio – është e vështirë të mos ia hedhësh fajin atij”, shtoi ai.

Marrëveshja e raportuar e Grenell është në kundërshtim me ligjvënësit që e shohin çdo përpjekje për të normalizuar ose legjitimuar diktatorin e Venezuelës, Nicolás Maduro, si një kërcënim të rrezikshëm për sigurinë kombëtare amerikane.

Në prill, senatori Rick Scott vlerësoi Trumpin dhe Rubion për heqjen e licencës së Chevron, dhe më parë tha se “nuk ka skenar ku Shtetet e Bashkuara duhet të bëjnë biznes me banditë si Maduro dhe regjimi i tij i lig”.

Departamenti i Drejtësisë, gjatë mandatit të parë të Trump, paditi Maduron dhe 14 zyrtarë të tjerë aktualë dhe ish-zyrtarë të lartë për narko-terrorizëm, korrupsion, trafik droge dhe akuza të tjera penale.

Freddy Guevara, një figurë e opozitës venezuelase në mërgim dhe ish-nënkryetar i Parlamentit të Venezuelës, theksoi aleancën e Maduros me kundërshtarët e Amerikës si një arsye të mëtejshme pse SHBA-të duhet të vazhdojnë politikën e tyre të izolimit.

“Regjimi i Maduros varet nga kinezët, nga iranianët, nga rusët – njerëzit që mendojnë se po bëjnë realpolitikë thjesht po tregohen naivë”, tha ai.

“Nuk ka asgjë që Shtetet e Bashkuara mund të ofrojnë që do të jetë më e sigurt sesa mbështetja e Iranit, Kinës dhe Rusisë”, shtoi ai.

Rubio shihet nga njerëz të brendshëm si person që ka ndikim te Trump sesa Grenell, të paktën për momentin