Hummels: Nëse Juriç do të kishte qëndruar te Roma, unë do të isha larguar

Transmetuesi kombëtar gjerman ZDF ka realizuar një dokumentar rreth viteve të fundit të karrierës së Mats Hummels, të titulluar: “Hummels - Finalja”, me Tommi Schmitt”, një skenarist dhe aktor i njohur gjerman.

Ish-mbrojtësi i Borussia Dortmund dhe Bayern Munich, i cili ka qenë te Roma që nga fillimi i shtatorit 2024, flet për tema të ndryshme.

Për marrëdhënien e tij me Ivan Juriç, trajnerin e verdhekuqve për 12 ndeshje: “Nëse nuk do të ishte shkarkuar pas ndeshjes kundër Bolognës, ndoshta do të isha larguar javën tjetër.

Preferoj të luaj keq sesa të mos luaj fare. Ishte e qartë për mua se nëse nuk do të kishte pasur një ndryshim në stol, do të më duhej të largohesha, sepse përndryshe herët a vonë do të kisha shpërthyer.”

Ai vazhdon: “Përpiqem ta trajtoj profesionalisht, nuk them asgjë publikisht. Nuk mendoj se e kam bërë ndonjëherë këtë, as kur nuk kam luajtur. Por brenda, qartë, gjithçka po ziente.”

Kujtimi i tij për ndeshjen kundër Athletic Bilbaos

Hummels foli gjithashtu për kartonin që mori në minutën e 11-të të ndeshjes Athletic Bilbao-Roma, një ndeshje e vlefshme për ndeshjen e dytë të raundit të 16 të Ligës së Evropës: “Ishte vërtet e dhimbshme. Jo aq shumë për vetë eliminimin, por për faktin që më hoqëm mua, ekipit dhe tifozëve mundësinë për të luftuar edhe për një tjetër titull ndërkombëtar.

Dhe kjo dhemb. Mendimi se mund të ishte ndeshja ime e fundit evropiane më shoqëroi gjatë gjithë ditës. Edhe para fillimit të ndeshjes ndjeva se diçka nuk shkonte.

Dhe në fushë, në ato dhjetë minuta, nuk mendoj se jam ndjerë ndonjëherë kaq keq në jetën time. Këmbët më ishin të rënda dhe mendja ime ishte e turbullt.”

Ai përfundoi: “E mbaj mend atë moment në mënyrë të përsosur: E marr topin dhe instinkti im i parë është ta hedh larg. Por menjëherë i them vetes: “Jo, nuk kam ndjeshmërinë e duhur për ta bërë këtë tani”.

Kështu që mendoj të luaj lehtë, në mënyrë që ta ruaj posedimin. Shikoj djathtas dhe shoh Mancinin, por edhe sulmuesin e Athletic Bilbaos. Dhe në kokën time mendoj: “Shumë e rrezikshme, lëre mënjanë”.

Por topi tashmë kishte ikur. As unë nuk e di. Ajo që më rëndon më shumë është pamundësia për ta ndryshuar mendërisht modelin, për të dalë nga ai lak mendimesh që më mundonin: “Ndoshta sot është vërtet i fundit.

Do të kisha preferuar të humbisja një duel shpejtësie kundër një 22-vjeçari që shkon 36 milje në orë, por jo në atë mënyrë. Jo në atë mënyrë.”