Interi identifikon pasuesin e Inzaghit

Ekzistojnë dy tema themelore që mbivendosen në të tashmen e Interit. E para dhe më e menjëhershme – nuk ka nevojë ta nënvizojmë – është finalja e Ligës së Kampionëve që katalizon vëmendjen e një popullsie të tërë. E dyta, e cila ka marrë një karakter gjithnjë e më urgjent prej disa orësh tashmë, lidhet me të ardhmen e Simone Inzaghit, transmeton kp.

Po, sepse nuk është aspak e sigurt që trajneri do të jetë ende në stolin e ekipit zi-kaltër duke filluar nga 1 qershori. Marotta dhe Ausilio shpresojnë me gjithë zemër të vazhdojnë në rrugën e vazhdimësisë, por ka disa variabla që duhen marrë në konsideratë, shkruan ‘Mediaset’.

Oferta e Al-Hilal ka mbërritur, nuk ka kuptim të argumentohet ndryshe. Arabët janë pa trajner, ose më saktë ia kanë besuar ekipin tragetxhiut Mohammad Al-Shalboub, pasi kanë shkarkuar portugezin Juan Jesus. Ekipi arab do të përballet me një Kupë Bote për Klube, në të cilën dëshiron ta luajë sa më mirë të jetë e mundur, me një udhërrëfyes prestigjioz. Propozimi ekonomik që iu dorëzua "demonit të Piacenzës" është padyshim i pakrahasueshëm me asnjë klub italian, midis katër dhe pesë herë më i lartë se ajo që Inzaghi merr aktualisht nga Interi.

Gjithçka tani varet nga personi i interesuar drejtpërdrejt, i cili ka kërkuar të mos marrë një vendim para finales së Ligës së Kampionëve.

Çfarë ka ndryshuar që nga disa kohë më parë? Mbi të gjitha, perceptimi që Inzaghi dhe familja e tij kanë krijuar në lidhje me këtë çështje ka ndryshuar. Duket se kishte njëfarë rezistence nga familja ndaj një veprimi kaq të pazakontë. Në vend të kësaj – siç ndodh me ekipet e tij – grupi i ndërtuar nga Inzaghi është shumë i fortë dhe tërësisht në anën e tij. Përsëri, gjithçka varet prej tij.

Sigurisht, ka pro dhe kundër për këtë lloj zgjedhjeje. Dikush mund të mendojë se e vetmja “përparësi” është trajtimi madhështor financiar që i është ofruar trajnerit aktual të Interit. Por kjo nuk është e gjitha. Të zhvendosesh në një pjesë të botës kaq të ndryshme nga ajo ku jetojnë mund të përfaqësojë gjithashtu një çlirim të tensionit personal. Sidomos në kohët e fundit, kur fillimisht ekzistonte perspektiva për të fituar gjithçka dhe më pas rreziku për të mos fituar asgjë, rezistenca e Inzaghit është vënë në provë nga një sërë faktorësh, nga kritikat e marra deri te polemikat e arbitrimit në të cilat ai është përfshirë. Sigurisht që të punosh në një ligë si ajo arabe nuk do të përfshinte këtë lloj stresi.

“Të metat” lidhen me ndryshimin e papritur të zakoneve, por edhe me faktin që duhet të fillosh një punë nga e para pas katër vitesh në të cilat është ndërtuar diçka e rëndësishme, me perspektivën - në rast suksesi në finalen e Mynihut - për të luajtur sezonin e ardhshëm për trofe të tjerë, duke filluar me Superkupën e Evropës . E gjithë kjo mbetet pezull, të paktën deri në fishkëllimën e fundit të ndeshjes më të rëndësishme të jetës së shumë tifozëve të Interit, finales në Mynih.

Sigurisht, nëse në fund të gjithë kësaj bisede, Simone Inzaghi do të thoshte po për takimin me arabët, Interi do të gjendej në nevojë urgjente për të punësuar një trajner të ri. Vetëm pak ditë në dispozicion, duke pasur parasysh afërsinë e Kupës së Botës për Klube. Siç qëndrojnë gjërat aktualisht, Nerazzurrët do të ishin shumë të interesuar për profilin e Cesc Fabregas , por nuk do të jetë e lehtë ta shkëputin trajnerin katalanas nga projekti i Comos, duke pasur parasysh marrëdhënien që është krijuar me klubin dhe premtimin e investimeve për sezonin e ardhshëm.

Në atë pikë, duhet të identifikohet një trajner me të paktën karakteristika të ngjashme. Duke marrë gjithmonë parasysh gjendjen aktuale, emra si Max Allegri mund të përjashtohen, pavarësisht vlerësimit ndaj tij: ai mbetet kandidati numër një për stolin e Napolit në rast të kthimit të Contes te Juventusi. Nëse Inzaghi do të thoshte lamtumirë, Marotta dhe Ausilio do të duhej të mbështeteshin në të gjithë përvojën dhe